Dit jaar is er een opvallende toename vastgesteld van het aantal gevallen van kippenpokkenvirus. In januari en februari werden vier gevallen gerapporteerd, gevolgd door een periode zonder nieuwe meldingen. Vervolgens zijn van september tot en met november vijftien gevallen geregistreerd. Bij enkele uitbraken werd door betrokken dierenartsen een productiedaling tot wel 15 procent gemeld. Zowel de droge als de natte vorm van de ziekte is daarbij waargenomen.
Kippenpokken, ook bekend als pokkendifterie (PD), komt voor in twee vormen: een droge en een natte variant. De droge vorm kenmerkt zich door korsten en laesies rond de ogen, snavel en onbevederde huid. De natte vorm veroorzaakt zweren in mond, keel, luchtpijp en longen. Het virus verspreidt zich via direct contact, lichaamsvloeistoffen, korsten, voer, water en stof. Daarnaast kunnen muggen en vliegen het virus overbrengen door bloedzuigen bij geïnfecteerde dieren.
Genetische analyse van isolaten uit december 2023 en januari 2024 toont overeenkomsten met recente Europese varianten. Deze isolaten blijken het volledige genoom van het reticuloendotheliosevirus (REV) te bevatten. Het is mogelijk dat de aanwezigheid van het REV-genoom bijdraagt aan een ernstiger ziekteverloop. Er zijn echter geen aanwijzingen dat het REV uit het pokkenvirus kan “ontsnappen” en op zichzelf RE-ziekte kan veroorzaken. Er is op dit moment ook geen reden om te twijfelen aan de werkzaamheid van de huidige beschikbare pokkenvaccins.
Preventie vindt plaats door vaccinatie met levend kippenpokkenvirus, doorgaans bij dieren van 6 tot 12 weken oud. Een zorgvuldige toediening is cruciaal voor een goede bescherming. In geval van een uitbraak kan in overleg met de dierenarts worden overwogen om noodvaccinatie toe te passen.
Momenteel wordt geprobeerd het virus uit recente gevallen te kweken voor verdere genetische analyse. Hiermee hopen we te achterhalen of het steeds om dezelfde virusvariant gaat en of het REV-genoom aanwezig blijft. Deze informatie verwachten we over enkele maanden beschikbaar te hebben. Verdachte gevallen kunnen, in overleg met een dierenarts, ter bevestiging en nader onderzoek naar GD worden opgestuurd.
Bron: Royal GD
