In Wallonië dreigt binnen tien jaar de helft van de boerderijdierenartsen te verdwijnen. In sommige provincies is het tekort al zo groot dat men spreekt van een ‘zorgwoestijn’. Vlaanderen staat er beter voor, maar ook hier kiezen steeds minder dierenartsen voor landbouwdieren.
Oorzaken zijn onder meer zware en onregelmatige werkuren, weinig binding van studenten met de landbouwsector en een voorkeur voor kleine huisdieren, paarden of onderzoek. Jongere generaties hechten meer waarde aan werk-privébalans, kiezen vaker voor groepspraktijken en loondienst om risico’s en belasting te verminderen.
De opleiding diergeneeskunde trekt door toelatingsproeven minder studenten met interesse in landbouwdieren aan, en studenten komen minder in contact met de sector. Bovendien stopt een derde van de jonge dierenartsen binnen vijf jaar.
Om het beroep aantrekkelijker te maken, werken organisaties aan beter georganiseerde wachtdiensten en wettelijke erkenning van dierverpleegkundigen ter ondersteuning. Toch vrezen experts dat Vlaanderen dezelfde richting opgaat als Wallonië en Luxemburg.
Bron: Vilt.be
