Bij een ernstig zieke drachtige teef (kruising Rhodesian Ridgeback) van 3,5 jaar oud, woonachtig op een Nederlands bedrijf waar zowel schapen als runderen gehouden worden, is het blauwtongvirus (BTV-3) aangetoond. Dat melden GD, WBVR, NVWA in overleg met de Deskundigengroep Dierziekten in een informatiebericht voor dierenartsen. De symptomen ontwikkelden zich acuut en werden steeds ernstiger.
Na een kort traject van diverse onderzoeken, medicatie, hysterectomie en opname van de hond in een tweedelijnskliniek is besloten tot euthanasie. De tweedelijns dierenarts legde een verband tussen de verschijnselen en een mogelijke infectie met het blauwtongvirus naar aanleiding van een artikel over een vergelijkbare casus in een hond in Zuid-Afrika. Onderzoek door Wageningen Bioveterinary Research (WBVR) toonde infectie met BTV-3 aan.
Mogelijke besmettingsroute
Hoe de hond geïnfecteerd is geraakt met BTV, noch of de verschijnselen zijn veroorzaakt door BTV, is niet te zeggen. In de literatuur worden verschillende potentiële infectieroutes genoemd. Zoals orale opname van virus-geïnfecteerd weefsel en bloed door het eten van bijvoorbeeld nageboortes, verworpen vruchten en rauw vlees, of het drinken van biest met bijmenging van bloed. Ook kan niet uitgesloten worden dat de hond besmet is geraakt door geïnfecteerde knutten, wat de natuurlijke infectieroute is voor BTV bij herkauwers.
Advies aan dierenartsen
Aangezien blauwtong in grote delen van de wereld voorkomt en er maar een beperkt aantal casus bij honden beschreven is, is de kans op infectie van een hond met BTV uiterst klein. De risicogroep betreft met name drachtige honden die toegang hebben tot nageboortes van geïnfecteerde runderen of schapen. Klinische verschijnselen die in de literatuur genoemd worden, zijn koorts, abortus, ernstige benauwdheid en sterfte.
Het hele informatiebericht over blauwtongvirus bij de hond in Nederland leest u hier.
