Onderzoekers van de Universiteit Twente (UT) hebben samen met de GD een animatie gemaakt van hoe een influenzavirus bij een dier zich kan binden aan menselijk celoppervlak. De animatie maakt het inzichtelijker hoe een influenzavirus kan overgaan van dier op mens, terwijl de moleculen van de cellen waarop ze ‘landen’ verschillend zijn.
Om uit te vinden hoe een virus bij een dier zich kan binden aan cellen van de mens, ontwikkelden de UT-onderzoekers eerder voor Influenza A een methode die Multivalent Affinity Profiling heet. Hiervoor is een speciale chip ontwikkeld waarop de suikers in oplopende concentratie zijn aangebracht. Het bleek dat een virus zich bijvoorbeeld aan één suikermolecuul kan binden, maar dan ook genoeg andere suikermoleculen in zijn buurt moet ‘zien’ om zich echt te hechten, zich in te kapselen en zijn destructieve werk te gaan doen. Zijn er niet genoeg suikers in de buurt, dan kan het virus over het oppervlak gaan rollen om voldoende bindingsplaatsen te vinden of zelfs helemaal loslaten van het oppervlak. De onderzoekers hebben hun resultaten inzichtelijker gemaakt in een animatie die het bindingsproces en de detectie daarvan visualiseert.
Team
De animatie komt voort uit de recente publicatie ‘Multivalent Affinity Profiling: direct visualization of the superselective binding of Influenza viruses’ in ACS Nano, van de American Chemical Society. De eerste auteur van het paper is Nico Overeem, uit de groep Molecular Nanofabrication van prof. Jurriaan Huskens. Het multidisciplinaire onderzoek, door nanotechnologen, virologen en geneesmiddelenexperts, leidde eerder al tot dit persbericht. Overeem is in februari van dit jaar gepromoveerd op het onderwerp en hij is nu zowel werkzaam aan de UT als bij de GD.
Afbeelding: Wikimedia/Scherle
